CD - Fullbite

‘Fullbite’ is een trio bestaande uit Itai Weissman, Omer Rizi en Itay Hibsher. Veel verder strekt de informatie op de cover van het gelijknamige album niet. Op de binnenkant een foto van de line-up en wie welke instrumenten bespeelt. Omer is de keyboardist, Itai de saxofonist (alt, tenor en EWI) en Itay de drummer, die ook percussie-instrumenten aan zijn kit heeft toegevoegd.

Via internet leren we dat de drie musici jeugdvrienden uit Beër Sjeva zijn, de hoofdstad van het Israëlische district Zuid, vernoemd naar de Bijbelse plaats waar Abram een tamarisk plantte in de noordelijke Negev. We vernemen tevens dat Itai Weismann enkele jaren geleden naar Nederland is verhuisd om te studeren, maar sindsdien nog vaak terugkeert om te jammen met zijn kompanen. Het drietal bracht hun album dit jaar mei in Nederland uit op het voortvarende label ZenneZ Records en in juni waren zij al te gast bij Co de Kloet (NPO radio Soul & Jazz).

Electrojazzed mind food

Zelf omschrijven ze hun muziek als ‘full of livelihood, warmth, aesthetics and wild humour!’ En daar is geen woord van gelogen. De heren spelen doorwrochte, gitaarloze jazzrock, in de lijn van Weather Report en Aka Moon, heel soms aangelengd met hedendaagse drum & bass opvattingen en een snufje prog. Let wel: Fullbite is niet alleen interessant voor de stoerdere nerds , het is ook groovy genoeg voor de vrouwtjes. Of zoals online notes van ZenneZ Records het omschrijven: ' Electrojazzed mind food with a bite' . De opener '#03' hakt er in elk geval meteen lekker in: een klein minuutje geïmproviseerde stampede , high energy jazzrock op vol volume. Dat is zoals we graag zien en horen hier ten burele van ProgJazz.

Rizi

Omer Rizi is naar onze mening de opvallendste van de drie vrienden. Een speler die niet voor een gat te vangen is, zoals ook blijkt uit zijn bio op de website All About Jazz. Na zijn klassiek piano studie vervolgde hij met een studie 'cross-disciplinary-jazz performance' aan The Jerusalem Academy of Music. Wij houden hem verantwoordelijk voor de harmonische vondsten op dit album, ook al blijkens het feit dat hij bij zeven van de acht nummers als componist betrokken is. Rizi speelt vooral Fender Rhodes en hij neemt met de linkerhand de baslijnen voor zijn rekening. Hij pakt bij tijd en wijle uit met lekker vette synthesizers, zoals bijvoorbeeld in de track 'Halul', dat slim laveert tussen blues en symfonische rock. Luisterend naar de bridge zou het ons niet verbazen, als de kleine Omer als chanoeka-gelt ooit een exemplaar van ‘Wish You Were Here’ kreeg toegestopt. Hij is in elk geval -net als wij van ProgJazz- niet vies van vintage geluiden.

Maar er staan nog meer mooie nummers op de plaat, die alles bij elkaar niet heel veel tijd in beslag neemt. In het nummer ‘ADD’ (van Rizi en Hibsher) haalt het trio alles uit de kast: eerstens een lekker opgefokte maar alla breve getelde 4+3+4+5 (een vermomming van een gewone 16-delige maatsoort - dus wederom: niet al te vrouw-onvriendelijk!), gevolgd door een korte spacy jazzwalz en een pikante 4/4 drum- vamp voor Hibsher, tenslotte uitmondend in een vrolijk fusion feest voor alle leeftijden. Hier hoopten wij vergeefs op een enorme draai om onze oren door de bescheiden Weissman. Dat geldt eigenlijk ook voor het sluitstuk 'Laika', dat van de grond af wordt opgebouwd tot een hemelse grande finale, besloten met een Beethoven-crescendo en wat nadruipende loungeklanken. Dit nummer van Hibsher, dat we elders op het web tegenkomen onder de naam ‘Like Lika’ (* klik ), is melodisch en harmonisch de soepelste passage van Fullbite, met een diatonische akkoordprogressie in stijl van de Amerikaanse school (Metheny/Brecker), maar had naar onze smaak gerust mogen worden gelardeerd met een extra over-de-top-tenorsolo.

Kortom

Fullbite is een supergesmeerd trio, en het gelijknamige album is de zoveelste goede plaat die door ZenneZ Records in de wereld is gezet. Zoals gezegd blijft Weismann enigszins bescheiden, hetgeen wij in ProgJazz-termen graag betitelen als het 'onnodige less is more principe'. Als er nog een lijvig stuk bij had gezeten met odd meter- acrobatiek en pak 'm beet gillende arabic scales was het perfect geweest. Hoedanook: supergoed trio en zeker smakend naar meer! Wel een kleine waarschuwing vooraf: eerst even checken of de woofers bestand zijn tegen het sublaag van Rizi’s baslijnen.