CD - Esdras Nogueira

Het voortvarende label ZenneZ Records brengt niet alleen Nederlands product op de markt, zoals Mudita, Kika Sprangers en Oene van Geel, maar ook buitenlandse artiesten, zoals de Braziliaanse baritonsaxofonist Esdras Nogueira. Voor ons geen bekende, maar een search op google wijst uit dat Nogueira een vooraanstaande en veel optredende speler is in de Braziliaanse scene, bovendien in het dagelijks leven een fervent kok.

Veloso

Uit de linernotes blijkt dat Esdras Nogueira door een vriend werd aangespoord om bij wijze van tribute het album ‘Transa’ van de politieke balling Caetano Veloso uit 1972 na te spelen. Veloso, door The New York Times al eens bestempeld als 'one of the greatest songwriters of the century' , is de kopman van de Tropicaliabeweging, een amalgaam van traditionele Braziliaanse cultuurelementen met modernere kunstvormen, steevast gepaard aan politiek engagement en sociaal protest. Hij is daarom ook wel de Bob Dylan van Brazilië genoemd, maar qua vocale kwaliteiten doet dit de Braziliaan schromelijk tekort. Als linkse activist was Veloso een luis in de pels van de militaire dictatuur van Brazilië. Met vriend Gilberto Gil, met wie hij sinds 1964 samenwerkte, zuchtte Veloso in de gevangenis in 1968, alvorens in ballingschap te gaan in Londen. Daar nam hij enkele platen op, waaronder het iconische album 'Transa' (1971/1972, Philips). Gil werkte samen met Yes en Pink Floyd en trad op tijdens het legendarische Isle of Wright Festival 1970. Later zou hij de politiek in gaan. Het duo sloeg de handen recent weer ineen om wereldwijd te touren, waarbij ook Nederland werd aangedaan. ( Jazzism review )

Stem

Het opvallende aan Veloso is dat de muziek qua tempo en dynamiek op organische wijze in het kielzog vaart van zijn prominente performance, zijn ingetogen lichte stem met het breekbare Bahia timbre. Dat kenmerkende vocale element vervalt uiteraard in de instrumentale uitvoering van de songs door Nogueira en zijn vrienden Thiago Cunha (drums), Marcus Moraes (gitaar) en Rodrigo Balduino (bas). Hoe bezield de heren ook te werk zijn gegaan om Transe te maken, de stem van Veloso wordt node gemist. De composities van Veloso zijn zonder zijn directieve stem en teksten niet bijster interessant, zeker niet als ze ongepolijst gearrangeerd worden uitgevoerd door een combo da best lekker rauw tekeer kan gaan in een mix van choro, afro, ska en rock, maar juist te weinig kaas lijkt te hebben gegeten van jazzharmonie en -orkestratie, op welk gebied de arrangementen naar onze smaak ernstig in gebreke blijven.

Anti Bolsonaro

Vergeleken met zijn project 'Capivara' uit 2014 (een eerbetoon aan de meester Hermeto Pascoal, door de meester zelf warm onthaald), maakt dit nieuwe album van Esdras Nogueira op onze redactie muzikaal-inhoudelijk dus weinig indruk. Het belang van de plaat ligt veeleer bij de referentie aan de Braziliaanse proteststem, die in het licht van het huidige bewind van de strenge Bolsonaro weer uitermate actueel is. Esdras zet de muziek in tegen ‘de Trump van de Tropen’ die sinds 1 januari president van het land is. De saxofonist staat daarin niet alleen. Recent haalde senator Romario de Souza Faria, in 1994 gekroond tot beste voetballer van de wereld, het decreet #10014 van Bolasonaro onderuit, waarmee de president een einde wilde maken aan de wet volgens welke gehandicapten toegang moet worden geboden tot religieuze altaren.

[PJ@_STAB]