Het driedaagse festival vindt in 2019 voor de achtste keer plaats in Cultuurpodium De Boerderij: een podium waar de crème de la crème te vinden is op het gebied van progressieve rock, jazzrock, hardrock en blues. Op vrijdag stonden Sky Architect, The Paradox Twin en Von Hertzen Brothers geprogrammeerd. Zaterdag was de beurt aan IT, Verbal Delirium, The Dame, IO Earth en Gazpacho. ProgJazz bezocht de derde dag, waarop het zwaartepunt het meest bij de symfonische rock lag.

Beyond Rock

Vaste prik bij het bezoeken van een symfonisch rockconcert in deze zaal, is de stand van Beyond Rock: de enige platenhandel in Nederland die zich volledig toelegt op het in- en verkopen van progressieve rock. Kenner en liefhebber Rob Hanemaaijer is altijd in voor een leuk gesprek over muziek en andere uiteenlopende zaken. Na de gebruikelijke aanschaf van een aantal mooie titels begeven wij ons naar boven, waar de eerste act van deze derde dag aantreedt.

Franck Carducci

Carducci, die al op jonge leeftijd meerdere instrumenten leerde bespelen, en ooit in het voorprogramma van Steve Hackett stond, is terug met zijn rock & roll circus. De band levert een strak optreden af en speelt zichtbaar met enorm veel plezier. De muziek is erg gevariëerd; er zitten typische symfonische rockpassages in, maar ook hardrock en folkrock worden niet geschuwd. Er wordt zelfs een door Woodstock geïnspireerd nummer geheel onversterkt gespeeld, met mooie meerstemmige vocalen. Een van de hoogtepunten van de show wordt voor het laatst bewaard: de epic (zo worden de langere stukken in de progressieve rock genoemd) 'Alice's Eerie Dream' wordt speels vormgegeven door zangeres Mary Reynaud, die, gekleed als prostituee, de bandleden (vrij tevergeefs) probeert te verleiden. Christophe Obadia verschijnt op een gegeven moment zelfs met een didgeridoo , waar hij met een vervorm effect accenten blaast op het ritme van de muziek. Erg vermakelijk. Carducci beperkt zich vandaag voornamelijk tot zang, basgitaar en gitaar. De groep klinkt daarnaast zeer professioneel en strak, wat ook het entertainmentgehalte extra geloofwaardig maakt. Complimenten voor deze sterke opening van deze derde dag.

Gabriel played live by Brian Cummins

Brian Cummins is voornamelijk bekend als de leadzanger van de in 2005 opgerichte Genesis tribute band 'The Carpet Crawlers'. Daarnaast is hij de frontman van 'The ELO Show', wat weer een tribute band is van Jeff Lynne's Electric Light Orchestra. Vanmiddag is hij solo en staat een greep uit het repertoire van Peter Gabriel op het programma. Bekende stukken als 'Red Rain', 'Mercy Street' en 'Biko' ontbreken niet, maar ook iets obscuurder werk als 'Family Snapshot', 'Intruder' en 'San Jacinto' worden gespeeld. De imitatie van Gabriel's stem is erg accuraat, maar het concert is toch hier en daar taaie kost, omdat er wat vervorming op de microfoon lijkt te zitten en na drie à vier nummers toch het gemis van een voltallige band voelbaar wordt.

John Hackett Band

'De broer van', die in vervlogen tijden ook deel uitmaakte van zijn band als fluitist en toetsenist, staat vanavond met zijn eigen band in De Boerderij. Dat John Hackett een prima fluitist- en toetsenist is zullen de meeste aanwezigen allang weten. Dat dit niveau van kwaliteit niet kan worden toebedeeld aan 's mans zangkunsten wordt al snel duidelijk. Het is grotendeels onzuiver en ook de tweede leadzanger- en bassist Jeremy Richardson klinkt schel en schreeuwerig. Het is niet aangenaam. Dat is erg zonde, want in instrumentaal opzicht klinkt de band prima, al zijn er hier en daar wat slordigheidjes van drummer Duncan Parsons waar te nemen. De muziek is absoluut geen clichématige progrock te noemen. Deze is energiek, afwisselend en kleurrijk. De kwaliteit daarvan staat niet ter discussie. Jammer genoeg kent de zang een vrij dominante rol binnen de gehele show, wat op den duur wel een lichte aanslag wordt op het incasseringsvermogen.

The Watch

De afsluiter van het achtste Progdreams festival komt uit Italië. We hebben het over The Watch, die inmiddels ook al een aardige tijd meedraaien in progwereld. Opgericht in 1997 onder de naam The Night Watch en acht (wij rekenen 'Twilight' van 'The Night Watch' mee) studio-albums rijker, is de band toch vooral bekend vanwege hun Genesis-shows. Zeer zelden speelt de groep eigen composities op een live concert. Veelal ligt de focus op het jaren zeventig-repertoire van Genesis, wat ze overigens meer dan uitstekend vertolken. Vanavond blijft dit veelal achterwege, want speciaal voor dit concert heeft de groep rondom zanger Simone Rossetti een set samengesteld die bijna compleet uit eigen werk bestaat. Hoewel The Watch qua sound heel erg doet denken aan Genesis uit de periode 1970-1974, zo anders zijn hun eigen composities qua vorm, arrangement en melodie. Gelukkig maar, want dat bewijst het ongelijk van boze tongen die beweren dat The Watch slechts een 'Genesis-kloon' zou zijn. De topstukken uit hun discografie welteverstaan, zoals 'Damage Mode', 'Shining Bald Heads', 'Deeper Still', 'Soaring On' en tijdens 'New Normal' wordt John Hackett weer het podium opgeroepen, die op de in 2010 verschenen plaat 'Planet Earth?' al een fraai fluitthema verzorgde. Een paar Genesis-stukken ontbreken niet. 'Stagnation', 'The Lamia' en de laatste toegift 'Firth Of Fifth' (ook met John Hackett) bezorgen menig bezoeker weer kippenvel.

Boerderij

We pilsen af in het altijd gezellige podiumcafé, waar we nog napraten met andere liefhebbers, iets wat in het dagelijks leven bijna niet mogelijk is, gezien de nog altijd beperkte liefde voor het genre. Dat maakt een plek als De Boerderij extra bijzonder: een gezellig podium, met enthousiast en toegewijd personeel, waar je met gelijkgestemden kan genieten van jouw favoriete muziek.

[PJ_©RB]