Op 30 november vond de eerste editie plaats van het Jazzrock Fusion festival in het ParkVilla Theater in Alphen aan den Rijn. De line up bestond uit drie aansprekende fusionbands uit Nederland: Jurgen Burdorf, Simone Croes en Richard Hallebeek. ProgJazz was erbij.

Jurgen Burdorf Band

De avond werd geopend door het kwartet van gitarist Jurgen Burdorf (1980, Zeist). Een knappe speler met een fris gemoed. Hij studeerde in Amsterdam bij Jesse & Martijn, maar tot zijn (en ons) grote geluk kon hij ook lessen volgen bij zijn (en onze) held Eef Albers, wiens oriëntatie genre-overschrijdend is. Burdorf is dan ook thuis in diverse stijlen, pop, jazz, latin, rock, fusion en zelfs country music, wat hem ook in de bands van zangeressen Janne Schra en Michelle Courtens van pas komt. Met zijn eigen kwartet zette hij een puike set neer, eigen werk afkomstig van ‘Picking Up Steam’, het album dat verscheen in maart 2018 en dat op AllAboutJazz.com al wordt geroemd vanwege “terrific musicianship and memorable melodies”.

In de band vervult toetsenist Tico Pierhagen een opvallende rol met zijn kenmerkende betrokkenheid en spelplezier, maar vooral ritmisch lekker stuwend toetsenwerk op organ. Hugo den Oudsten op basgitaar (goed als altijd) en drummer Salle de Jong (bekend van Leslie Nielsen en Sabrina Starke) die Willem Smid verving, waren minder nadrukkelijk op de voorgrond aanwezig, maar speelden desondanks slim en betrouwbaar. Aangezien Burdorf zelf ook een vriendelijke snaren- nerd is, herbergt de band geen linkmiechel, die de luisteraar plotseling de stuipen op het lijf durft te jagen. Het blijkt er ook het repertoire niet naar.

Jurgen Burdorf speelt een Fender-gitaar uit de Affi­nity serie ( ERRATUM: het blijkt een Suhr Telecaster - Red. ) met een helder geluid, subtiel clean effectgebruik, en een strakke links-rechts coördinatie. Zoals steevast wordt gememoreerd in reviews over Burdorf, sijpelen invloeden van Knopfler en Lukather door in zijn spel. Zelf noemt hij Bill Frisel, wiens liefde voor country music door Burdorf wel, maar door ons niet stantepede gedeeld wordt. Zeer verrassend is het om te vernemen, dat hij in zijn vrije tijd, overigens net als Eef Albers, het liefst naar muziek van Bartok luistert. Dit konden wij nog niet ontdekken in zijn spel en composities, waarin toch echt de Texaanse tokkel overheerst. Wellicht moeten we hem in de nabije toekomst nog eens meemaken met de Holland Opera, Steven Kamperman of Oene van Geel.

[PJ_©STAB]

ProgJazz sfeerimpressie van de hele avond

ProgJazz recensie over Simone Croes

ProgJazz recensie over Richard Hallebeek