November Music, het festival voor ‘muziek van nu door de makers van nu’ presenteerde zaterdag 9 november in de Verkadefabriek Den Bosch het jaarlijkse programma ‘Colours of Improvisation’. “Van improvisaties op het scherpst van de snede tot Arabische klanken en filmische, impressionistische jazzverkenningen. Een spectaculaire kleurenwaaier aan actuele muziekuitingen op de randen van jazz, improvisatie en wereldmuziek.” Op het programma stonden grootheden als Avishai Cohen (de trompettist), het Poolse Marcin Wasilewski Trio met als gastsolist altiste Tineke Postma en Free Desmyter & Bassem Hawar. ProgJazz was getuige van laatstgenoemd concert, waarmee de avond geopend werd.
Free Desmyter
De Belgische pianist Free Desmyter, (bekend van John Ruocco, Chris Joris, N’Faly Kouyaté en Ahoar) studeerde jazz bij wijlen Rob Madna in Hilversum, maar gaat de grenzen van jazz al jarenlang ver te buiten, door elementen uit klassieke muziek te vermengen met oriëntaalse, Afrikaanse, Perzische en Arabische invloeden. In zijn huidige elfkoppige ensemble -dat behalve bas en drums een strijkkwartet omvat- is een hoofdrol weggelegd voor het Irakese trio Bassem Hawar (djoze, Arabische vedel), Saad Mahmood Jawad (oud, luit) en Khaled Alhafez (zang). De instrumenten zijn typisch voor de traditionele muziek van Irak, Mesopotamië, een amalgaam van Arabische, Assyrische, Koerdische en Turkmeense tradities die vorm kreeg tijdens het Kalifaat van de Abbassiden (750-1278), de opvolgers van de Omijaden van Damascus, ook wel het Islamitische gouden tijdperk genoemd. De Abbasiden bouwden Bagdad als hoofdstad van hun rijk en 9de eeuwse kalief Abu Jafar al-Ma'mun ibn Harun vestigde er het Huis der Wijsheid, waar klassieke Griekse, Perzische en Indiase werken werden bestudeerd en vertaald naar het Arabisch.
Soefi
Het ensemble van Desmyter is een bont gezelschap, waarvan sommige leden kort voor het concert van.heinde en verre worden ingevlogen, andere al permanent in Euopa verblijven. Opvallende rol was er voor zanger Khaled Alhafez, een Syrische vluchteling, muzikaal opgevoed in de oude Al Hilaliya-moskee van Aleppo, waar hij werd ingewijd in de mystieke zang en rituelen van de Soefi. Later doceerde hij traditionele Arabische zang en soefizang in Damascus. Sinds zijn komst naar België lijkt Khaled zijn draai helemaal te hebben gevonden. Behlave in het Free Desmyter ensemble, neemt Khaled Alhafez zowel de zang als de percussie voor zijn rekening in het spraakmakende Wajdensemble. Tevens werkt hij aan een groot Soefi-archief met canon, gesteund door Britse sponsors. Aan Babs Mertens van KerkNet openbaarde hij al in 2016: "Het publiek in Europa is erg open-minded en ontvankelijk voor andere muziekstijlen en kunsten, veel meer dan het Arabische publiek zelf." (bron) Dit gold zeker voor het grootste gedeelte van het rijkelijk diverse publiek in de Verkadefabriek in Den Bosch. Onze correspondent Manuel Cooymans, zelf een ervaren percussionist en top sound-designer, kon het evenwel minder boeien. "Het was allemaal erg dromerig en het Arabische element overheerste. Er werd zeker zeer goed gespeeld, en het geluid was uitstekend, maar het was nogal veel van hetzelfde. Ik vond het daarom niet bijster spannend."
‘Takenouchi Documenten’
Desmyter heeft zich voor dit project evenwel niet zozeer op Soefi, Arabisch erfgoed of Mesopotamië gestort, maar zich laten inspireren door de zogeheten ‘Takenouchi Documenten’ uit Japan, een verzameling van mysterieuze teksten die door Japanse archeologen werden ontdekt in de jaren 30 van de twinstigste eeuw. De oeroude teksten zouden zijn geschreven in de eerste eeuw van onze tijdrekening door een zekere Takenouchino Matori en zijn overgeleverd door zijn nazaten, de priesters van de Koso Kotai Jingu shrine. Over de echtheid van de documenten tast men in het duister: de originelen zijn inmiddels vergaan en wat resteert is een replica. De inhoud is fenomenaal en fantastisch en overstijgt alle gnostische en esoterische werken ter wereld; het verhaalt in detail over de genealogie van de goden en de geschiedenis van de wereld en de mensheid; het nederdalen uit de hemel van Sumera-Mikoto; het vergaan van de continenten Lemurië en Atlantis; de geboorte van de grote leraren Mozes, Lao Tse, Confucius en Boeddha… Tenslotte voorzien de Takenouchi Documents -net als bij de Europese Kelten- in een ware Christelijke apotheose: het was Jezus’ jongere broer Isukiri (in wie wij de naam Iskariot herkennen), die zijn plaats aan het kruis had ingenomen, net zoals overigens de Qadiani (Ahmadiyah moslims) beweren- zodat de Zoon van God kon vluchten, niet via Srinagar naar Kasjmir, maar via Siberië naar Japan waar hij uiteindelijk stierf op 106 jarige leeftijd.
[PJ_©STAB]
Zie voor meer informatie over de Takenouchi Documents: Ellen Lloyd – AncientPages.com