Het Sena Performers International Jazz Laureate Festival, dat talentvolle finalisten van internationaal toonaangevende muziekcompetities de gelegenheid biedt om zich te presenteren, beslaat maar liefst 11 verschillende nationaliteiten. De concerten vinden veelal plaats in Theater De Lieve Vrouw en in De Mannenzaal.

Het Laureate Festival werd afgetrapt door de het 11-koppige Large Ensemble van saxofoniste Kika Sprangers: Kersverse winnares van de Sabam for Culture Prize op B-Jazz 2018. Op verzoek van, en tijdens het Grachtenfestival Amsterdam heeft Sprangers een vierdelige suite uitgevoerd, gebaseerd op kunstwerken van De Stijl. Twee van de vier delen uit deze suite, getiteld 'Piet Mondriaan' en 'Bart van der Leck' zijn vanavond ten gehore gebracht, maar de spanning werd kundig opgebouwd met een paar andere stukken uit haar inmiddels al kleurrijke oeuvre.

Sprangers geeft de solisten op dwarsfluit, piano/keyboard, gitaar, trompet, hoorn en basklarinet volop de ruimte om te soleren. De musici leveren dienstbaar en smaakvol hun bijdrage, maar het is bovenal Kika zelf die schittert en imponeert, als ze er op los improviseert op alt- en sopraansax. Haar soli bevatten nagenoeg geen cliché-licks, maar spreken een eigen dialect, opbouwend naar diverse climaxen. Aan bezieling geen gebrek in dit ensemble, hoewel er bij de luisteraar toch behoefte ontstaat om de band nog wat meer los te horen gaan.

De composities zijn stuk voor stuk uitgesponnen, nergens saai of voorspelbaar, kleurrijk en avontuurlijk; met name het titelstuk van haar onlangs uitgebrachte EP 'Leaves of Lily' en de twee op De Stijl gebaseerde stukken waren hoogtepunten vanavond. Een vierkwartsmaat komt vrijwel nergens voorbij en er wordt geflirt met polyritmiek.

Het geheel wordt nog eens extra ingekleurd door de blazerssectie en de twee zangeressen Anne den Boer en Marit van der Lei. Naast zangeres Sanne Rambags (in verschillende formaties aanwezig tijdens Amersfoort Jazz op de zaterdag) schitterde ook drummer Willem Romers in afwezigheid. De rol van laatstgenoemde werd vakkundig overgenomen door Tim Hennekes. Indrukwekkend hoe deze de veelal oneven en polyritmische patronen moeiteloos wist weg te slaan.

Tijdens slotstuk 'Delight', waar Sprangers haar set vrijwel altijd mee afsluit, laat ze nog 1 keer aan de bomvolle zaal van het theater horen wat ze in huis heeft. Toetsenist Manuel Wouthuysen levert fantastisch toetsenwerk af en brengt nog een korte synthesizersolo ten gehore, die jammerlijk door een niet optimale geluidsmix onvoldoende boven de rest van het rijke bandgeluid uitkomt, maar dat is slechts een zeer kleine voetnoot binnen dit indrukwekkende concert dat na ruim een uur volledig terecht met een staande ovatie van het aanwezige publiek werd afgesloten.

[©PJ_RB]