Amersfoort Jazz is een festival met veel gezichten. Terwijl men danst men in de buitenlucht op de songs van Trijntje en op de Groenmarkt naar de swing van Eric Ineke zit te luisteren, speelt in de Mannenzaal het Israëlische trio Shalosh met zangeres Tal ben Ari alias Tula. ProgJazz was erbij.

Mannenzaal

De monumentale Mannenzaal in Amersfoort stamt uit 1531 en is één van de historische parels van de stad en met zijn 22 originele houten bedstedes voor 'gastelingen' zelfs een unicum in Europa. In deze markante setting speelde vanavond, vrijdag 24 mei, de formatie Shalosh ft. Tula. Het concert was het eerste in het kader van het onderdeel Focus on World Jazz from Israel dat over de dagen van festival Amersfoort Jazz wordt uitgesmeerd met meer dan 10 concerten op verschillende locaties, met als hoogtepunten de Focus Night in theater De Lieve Vrouw op zaterdagavond en een Grande Finale op zondagmiddag.

Shalosh

Shalosh is een trio bestaande uit Gadi Stern  (piano), David Michaeli (bas) en Matan Assayag (drums). Zelf noemen ze zich “an unusual note in the contemporary jazz scene by being led by the ensemble’s three members rather than by a single leader, allowing their music to enjoy the benefits of a shared artistic development devoid of ego. The music weaves its own path and creates a unique and fascinating synthesis out of such varied genres as rock, classical, electronic, African, and Middle Eastern music.” Inderdaad is het een mengelmoes van genoemde invloeden, zelfs nog verrijkt met een snufje latin en inderdaad opereert Shalosh als een drie-eenheid van gelijken, al lijkt Gadi Stern de drijvende kracht. De slanke pianist liet zich van zijn grappige kant zien door een nummer af te kondigen met een gefluisterd “gezellig… gezellig… gezellig…”  Voorafgaand aan het laatste stuk zei hij dat voor mensen die de muziek mooi vonden cd’s te koop waren, maar ook voor mensen die de muziek niet mooi vonden... Die konden de cd dan kopen voor iemand aan wie ze een hekel hadden. Het nummer ‘Jerusalem State of Mind’, waarbij slim gespeeld wordt met majeur en mineur wendingen, werd ingeleid door een solo van de veelbelovende contrabassist Michaeli, waarin de typische tonaliteit en intonatie van het nabije oosten prachtig tot uiting kwam.

Tula

En dan Tula, zoals Tal ben Ari zich laat noemen, een oogverblindende en charismatische verschijning waarvoor elke Samson zonder omhaal zijn haardos zou offeren. Zij is in levende lijve nog veel meer de vrouw van de wereld, die haar foto’s en biografie al doen vermoeden. Zij tourde wereldwijd met Playing for Change, won prijzen in Brazilië, verbleef in de VS, woonde 10 jaar in Barcelona en is nu weer terug in Tel Aviv, waar zij geboren werd uit Yeminitische ouders. Zo mooi als zij is, zo moeilijk laten haar zangkunsten zich in woorden vatten. Zij vervoegde zich bij het trio in de Mannenzaal en gaf het een lyrische soms latin-American twist, maar zonder het totaal te ontwrichten, overdreven of pedant naar haar hand te zetten. Een vermogen dat zij vermoedelijk wel in zich heeft, blijkens haar uitspattingen met Playing for Change, maar bij Shalosh vermoedelijk bewust achterwege laat.

Bij de deur van de Mannenzaal praten we na met de zangeres, in bijzijn van de Spaanse pianist Marco Mezquida - die op dezelfde plaats in 2018 de harten veroverde van het Amersfoortse publiek met Silvia Perez Cruz. Ook Marco’s kersverse bruid Carola Ortiz staat er bij, die de zangeres/(bas)klarinettiste blijkt van The Bop Collective (morgen zaterdag om 18:00 uur op het Lieve Vrouwekerkhof) en die zelf ook een indrukwekkende loopbaan heeft. Zij blijken allemaal goede vrienden uit Tula’s Spaanse tijd, toen zij vaak samenspeelden in de viriele jazz scene van Barcelona. Onze kennis van de Spaanse taal laat te wensen over, maar aan het opgewonden gereutel te horen hebben ze het naar de zin.

We vragen Tula naar het optreden dat ze zojuist succesvol afsloot. Ze gaf toe dat ze even had moeten wennen, qua geluid en gevoel, maar dat het kwartet naarmate de zaal zich gevuld had allengs de juiste golflengte had gevonden. Dat had natuurlijk alles te maken met haar eigen inbreng, die zorgde voor een lyrische kers op de instrumentale taart. Ze verontschuldigde zich met een brede lach voor haar koude handen. Mezquida haastte zich naar de Sint Aegtenkapel, om zijn Israelische collega Gadi Lehavi te zien soleren op de vleugel. Carola en Tula zwaaien ons gedag op de drempel. “See you tomorrow!”

[PJ_©STAB]