RICHARD HALLEBEEK

[01] vertel iets over jeugd...

Ik begon met gitaarspelen toen ik 10 jaar oud was, in 1979, nadat ik TopPop had gezien. Mijn ouders waren geen muzikanten, maar muziek leefde wel in huis. Al mijn broers en zussen hadden ook muziekles en er was altijd muziek in huis. Zoals Frank Zappa, The Beatles en allerlei soorten popmuziek. Mijn ouders vonden het prima dat ik gitaar wilde spelen en kochten een nylon snarige acoustische gitaar voor me. Ze zeiden wel dat ik dan ook meteen les moest nemen. Dat was een slimme keuze. Zo hoef je niet voor de 2e keer het wiel uit te vinden, maar kan je alle info die er al is meteen vergaren en meteen verder, in plaats van jarenlang zoeken naar antwoorden. Na een paar jaar was ik redelijk uitgeleerd bij mijn leraar en op 13-jarige leeftijd was ik aan iets nieuws toe. Mijn oudste zus had een relatie met een moderne jazz gitarist, en daar begon het eigenlijk voor me. We begonnen les 1 met ‘Scrapple From The Apple’ van Charlie Parker, ‘Mr. PC’ van John Coltrane en ‘My Favorite Things’. Als ik terugkijk is het vrij absurd dat een kind van 13 jaar oud die stukken speelt, maar ik vond het prachtig. In mijn eigen tijd speelde ik daarnaast in rock, pop en coverbands en trad al regelmatig op. De gitaardocent introduceerde me ook aan Weather Report, Allan Holdsworth, Joe Satriani, Van Halen, Pat Metheny en veel meer inspirerende muzikanten.

[02] wat zijn je gedachten over conservatorium / opleiding?

Ik was 17 jaar oud toen ik begon aan het Hilversums conservatorium en de jongste leerling die ze ooit hebben aangenomen. Hilversum is inmiddels gefuseerd met Amsterdam en verhuisd naar de hoofdstad. Voor mij persoonlijk was het toen een ideale manier om 24/7 met muziek bezig te zijn, muzikanten te onmoeten en veel live te spelen, op school of buiten de school. Ik was jong en enorm vormbaar en dompelde me onder in alle muziek en indrukken die ik voorgeschoteld kreeg. De opleiding was wel vrij strikt en behouden. Een sus4 akkoord was te poppy en mocht niet in jazz stukken, top 40 bandjes mocht je niet in spelen want dat zou slecht zijn voor je timing, een stratocaster was slecht, want je moest op een echte ‘dikke’ jazzgitaar spelen, dat soort dingen. Het was enorm zwart-wit. Als ik op latere leeftijd naar het conservatorium zou zijn gegaan, zou ik te dwars zijn geweest om dat allemaal te accepteren. Toen ik 17 was dacht ik echter prima, op school speel ik op een dikke gitaar en in het weekend speel ik lekker in een top-40 band op mijn strat want ik moest toch ook leven als muzikant! Ik kan het trouwens iedereen aanraden een flinke periode in een top-40 band te spelen. Je verdient goed, leert om het publiek te vermaken en wordt enorm veelzijdig en leert een sound te maken op het podium.

Om je vraag te beantwoorden: het conservatorium is een goed excuus om 24/7 met muziek bezig te zijn, veel muzikanten te leren kennen en veel te gaan spelen. Wat je daar verder mee doet is geheel aan jou.

[03] wie zijn je geliefde inspirerende artiesten?

Allan Holdsworth, Ennio Morricone, Pekka Pohjola

[04] wat zijn buiten muziek je inspiratiebronnen?

sporten, bier brouwen, boeken lezen op een strand in Griekenland

[05] vertel iets over je instrument...

Ik heb vele gitaren gehad in mijn 40-jarige bestaan als gitarist, maar mijn huidige Suhr Custom Modern heeft alles wat ik zoek in een gitaar. Kwalitief hoogwaardig, holle kamers voor een resonante sound en alles aan het instrument is in evenwicht. De gitaar heeft een mooi tremolo systeem en blijft altijd goed gestemd. De sound is zoet en heeft sustain, maar blijft altijd klinken als een ‘echte’ gitaar en daar hou ik van.

[06] vertel iets over je projecten...

Ik heb opgenomen en/of live gespeeld met Shawn Lane, Scott Henderson, Frank Gambale, Brett Garsed, Greg Howe, Guthrie Govan, Derek Sherinian, Gary Husband, Jimmy Johnson, Steve Hunt, Randy Brecker, Carl Verheyen, Andy Timmons, Eric Gales, Kiko Loureiro, Allan Holdsworth en vele, vele anderen. De laatste jaren concentreer ik me steeds meer op mijn eigen muziek en richting. Als je met een special guest speelt, is dit natuurlijk inspirerend, maar je past je ook altijd aan aan de ander. Op mijn laatste cd ‘One Voice’ heb ik dat ‘eigen ding doen’ extreem doorgetrokken door naast alle gitaarpartijen, ook de toetsenpartijen, gitaarsynthpartijen en synth solo’s voor mijn rekening te nemen. Het was een hoop werk, maar met die cd heb je 100% Richard, haha! Mijn laatste cd is getiteld Hels! met de Jeroen van Helsdingen Band en dat is weer een echte band-cd. Ik hou van bandjes.

[07] heb je nog toekomstplannen?

Geïnspireerd blijven en blijven groeien. Dat vind ik ook zo te gek aan muzikanten als Allan Holdsworth, ieder jaar dat ik hem live zag deed hij weer iets nieuws of speelde nieuwe licks die ik niet van hem kende. Ik hou van gecomponeerde muziek en daar gaat meer tijd in zitten versus een cd met bandjams. Ik heb het idee dat ik net begonnen ben en heb in mijn hoofd nog ideeën voor zeker 20 cds. Ik moet er alleen de tijd voor vinden in de mallemolen van het leven met geld verdienen met les geven, spelen, telefoontjes en mails beantwoorden… om de cd op te nemen.

[08] met wie zou je nog eens willen werken?

Er zijn zo veel te gekke muzikanten en studio eigenaren met wie ik nog wel eens zou willen samenwerken, voor mij ligt in de nabije toekomst echter de focus op mijn eigen dingen doen en me concentreren op mijn eigen muziek.

[09] Nederland Muziekland?

Nee. Ik verkoop mijn meeste cd's in het buitenland. Ik hoorde laatst een discussie, toen ik toevallig iemand hoorde zeggen dat zij niet wilde betalen voor haar spotify abonnement maar alleen geïnteressseerd was in een gratis Spotify abonnement. Dat is precies het probleem met Nederland. Het heerst over de hele wereld, maar vooral in Nederland willen mensen te veel voor niks. Als je zegt dat je muzikant bent, vragen mensen 1) kan je er van leven? en 2) heb je een cd voor me? Dat vraag je toch ook niet aan een bakker, heb je een brood voor me? Daaraan zie je hoezeer het in het hoofd van de Nederlandse burger is geslopen: muziek is voor niks en het is niks waard en je betaalt er niet voor. Er is een groep mensen die me altijd ondersteunt in Nederland en mijn cd's koopt. Maar in vergelijking met de rest van de wereld lijkt deze groep in Nederland heel erg klein.

[10] zie je een jong talent? D.i. een speler die we in de gaten moeten houden

Op de muziekschool waar ik les geef zie ik veel jonge muzikanten die te gek zijn op een cover. Maar je moet ook de extra stappen zetten; je eigen muziek schrijven, die opnemen, uitbrengen, promotie doen, weer werken aan nieuw materiaal. Ik zie veel te gekke muzikanten maar momenteel niet veel gitaristen die al het bovenstaande uitvoeren en keer op keer maar toffe dingen blijven uitbrengen.

Richard Hallebeek - Moama fotografie