R E V I E W

EFRAïM TRUJILLO

19 feb 2022 | LIVE IN ARTISHOCK (Soest)

Tekst en beeld: Robin Boer

SLOW YOUR ROLL

Nu alle de door onze overheid opgelegde restricties weer langzaam maar zeker worden opgeheven, staat de concertbezoeker vanzelfsprekend te trappelen om weer te genieten van goede livemuziek. Dit is direct merkbaar als wij het jazzpodium Artishock te Soest betreden; het is er voor het eerst in lange tijd weer ouderwets druk. Bekende gezichten, waaronder ook de gebruikelijke personen die gedurende de gehele avond (ongevraagd) graag hun aanwezigheid hoorbaar maken.

Niet geheel verwonderlijk, gezien de namen die voor vanavond staan aangekondigd. De in Californië geboren Efraïm Trujillo, begonnen op klarinet, werd al op jonge leeftijd gegrepen door de grote tenorsaxofonisten uit de jazz, waar de nieuwe CD 'Slow Your Roll' (tevens het thema van het programma deze avond) het laatste resultaat van is. Wij keken uit naar pianist Sjoerd van Eijck, bekend van het trio Mudita en zijn eigen groep OAK, die wij eerder uitvoerig recenseerden op deze website. Helaas was hij verhinderd, maar zijn vervanger Timothy Banchet gaf weinig reden tot beklag. Bassist Jeroen Vierdag (samen met Trujillo deel uitmakend van The Ploctones) behoeft ook geen introductie meer in de Nederlandse Jazz. De drums worden verzorgd door Dirk de Nijs.

Jazz-historie

Voor ieder stuk werd een (tenor)saxofonist uit de jazz-historie aangehaald als inspiratiebron. Zo werd voor het openingsstuk 'Hands Up' een drum & bass achtige groove neergezet, ter referentie aan de 'dansbare' stijl van Joe Henderson. Aan Stan Getz werden maar liefst twee stukken gewijd: een swing-stuk (Stan) en gedurende de tweede set nog een bossa-nova, de genre dat de Amerikaan op de kaart zette. Het aan Wayne Shorter opgedragen 'Shortbread' schonk een glansrol aan Banchet, die een sterke combinatie legde van creatieve akkoordenreeksen, kundig ingebed in de groove, en vingervlugge doch smaakvolle melodieuze volzinnen.

Hoogtepunten waren het Coltraneske 'Traning Session' maar ook Trujillo's interpretatie van de bezwerende intensiteit van de Argentijn Gato Barbieri: "een naam die je, als stiekeme bewonderaar, op het conservatorium beter niet hardop noemde", aldus de sympathieke Trujillo in Artishock. Het stuk startte vrij en bezield, tegen 'overblowing' aan, en deed ons kort denken aan de late, spirituele, vrije periode van Coltrane en Sanders. Vervolgens werd een door Vierdag en Banchet geleide snelle groove ingestart, die de tenorsaxofonist inspireerde om virtuoos uit te pakken.

De prachtige bassolo van Vierdag tijdens het op Dexter Gordon geënte 'Lost and Nowhere to be Found' mag niet onvermeld blijven. Wat een sublieme timing, intonatie, sound en creativiteit! Drummer De Nijs kwam met name goed uit de verf tijdens de (korte) drumsoli, maar als begeleider mistten wij over de gehele linie de nodige dynamiek en variatie; zijn sound was naar onze smaak nogal mat en droog. Het formidabele pianospel van Banchet verdween meermaals in het luide geweld van de witte Premier kit.

Al met al een heel genietbaar concert van een uitstekend kwartet, en tegelijkertijd ook het zoveelste optreden van een akoestisch jazzcombo dat met name de hardbop methodiek uit de jaren vijftig reproduceert. Want laten we reëel bijven zonder het verleden te romantiseren: deze muziek met een referentiekader van ruim vijftig jaar herkauwen, of uitvoeren in een periode waarin de jazz springlevend en volop in ontwikkeling was, is niet hetzelfde.

[RB©PJ_22]