STORMVOGEL S5

Eigen, weerbarstige muziek

Live in De Observant Amersfoort

Tekst: Laurent Sprooten

Foto: Hans Boer

Een optreden van Stormvogel, in welke hoedanigheid dan ook, is altijd een belevenis. Dat was op 23 februari in het café van De Observant in Amersfoort niet anders. Stormvogel (alias van toetsenist/componist Storm Bakker) trad hier aan met zijn nieuwe groep S5, een bandnaam die verwijst naar afkeuringsgrond S5 (geestelijke instabiliteit) voor de militaire dienstplicht in de jaren zeventig en tachtig. Onder de iets oudere heren in het publiek zorgde de naam in ieder geval voor hilariteit.

Met S5 speelt Stormvogel zowel door hemzelf geschreven, modern melodisch jazzrepertoire als stukken uit zijn jazzbarock-catalogus. Dat laatste is een geheel eigen, weerbarstige muziek die leeft van de ritmische complexiteit en spanning. Ondanks het feit dat Stormvogel met zijn muziek een flink beroep doet op de ontvankelijkheid van de toehoorders, is de sfeer in de Observant relaxed en saamhorig, ook door de droog-humoristische en soms raadselachtige presentatie van de leider. Het kwintet is in deze bezetting dan wel nieuw, met de meeste van de bandleden heeft Stormvogel al een lange geschiedenis, zeker met saxofonist Remko Smid en bassist Marco van Os. Een relatieve nieuwkomer is de laconiek ogende, maar virtuoos spelende gitarist Twan van Gerven (Stormvogel's buurman in hometown Baarn). Wat een ongenadig goede gitarist is deze Van Gerven. Hij zal maar je buurman zijn.

Essentieel voor de muziek van Stormvogel is het synchroon lopen van de ritmische raderwerken. In de meeste stukken zijn de maatsoorten in hoge mate onregelmatig. Dit zorgt op zichzelf al voor een vrij unieke ervaring van muzikale ordening, maar deze wordt nog eens versterkt als daar melodieën overheen worden gelegd, die tegen deze ritmes ingaan. Het is gewoon indrukwekkend als de ritmesectie onder leiding van drummer Arno van Nieuwenhuize een hoekig, maar toch groovend ritme speelt en saxofoon en hoge keyboards daar met intens gespeelde unisono motiefjes doorheen krassen. Dit gebeurt bijvoorbeeld in het meeslepende Atuatuca, genoemd naar een vesting van de Eburonen in (tegenwoordig) Belgisch-Limburg. Een prachtig stuk met huiveringwekkende melodieën en dramatische sfeerwisselingen. Er is bij mijn weten geen enkele musicus in Nederland (in de avontuurlijke genres) die op een vergelijkbare manier compromisloos met ritmiek omgaat als Stormvogel. Daarnaast declameert/zingt hij in enkele stukken eigen teksten die zowel op de lachspieren werken als beklemming en vervreemding oproepen. Weergaloos is het stuk ‘Ik heb het vaak’, waarin hij in zich herhalende zinnen de radeloosheid van een door geheugenverlies geteisterd persoon verwoordt.

[LS_PJ©22]

S5

Stormvogel - orgel, synthesizer, piano, stem

Arno van Nieuwenhuize - drums

Marco van Os - basgitaar

Remko Smid - saxofoon

Twan van Gerven - gitaar