IN MEMORIAM

KLAUS SCHULZE

4 augustus 1947– 26 april 2022

De Duitse elektronische muziek en Krautrock-pionier Klaus Schulze is op 26 april 2022 op 74-jarige leeftijd overleden, volgens zijn nabestaanden "na een lange ziekte, maar plotseling". Op de officiële website van Klaus Schulze heet het: "26 April 2022: Just a change of Klaus' cosmic address."

pas op voor hinderlijke advertenties!

Schulze werd bekend in de jaren 70 als soloartiest op analoge synthesizers. Hij stond aan de wieg de Duitse Krautrock (lees onze special van Laurent Sprooten), in het bijzonder de stijl die 'Berlin School’ zou worden genoemd, een soort electronische muziek die ook wel getypeerd wordt als ‘Kosmische Muzik’, doorgaans geassocieerd met minimal music, science fiction en new age. De website Synthtopia, waar we ook de beelden van geleend hebben, omschrijft zijn muziek als "exploring improvisation with electronics and synthesizers, with long-form pieces that combine drones and ambient sections with more driving sequencer-driven sections."

Schulze maakte in totaal meer dan 60 solo-albums, waaronder gevierde werken als Timewind (1975), Moondawn (1976) en Dune (1979). De eerstgenoemde plaat is zijn bekendste album, wereldwijd uitgebracht door Virgin Records, en bevat twee lange, mesmerische stukken, Bayreuth Returns en Wahnfried, opgedragen aan en vernoemd naar componist Richard Wagner. Voor beide one-take-sessions omringde de op de grond zittende Schulze zich met een ARP 2600, ARP Odyssey, EMS Synthi-A, Elka String synth, Farfisa Professional Duo organ en Synthanorma sequencer. Het album, waarvan de hoes was vormgegeven door de Zwitserse sur-realistische, meta-realistische kunstenaar Urs Amann (†2019), werd in 2006 in een bijzondere geremasterde versie op CD uitgegeven, met extra bonustracks uit die jaren, alsook een nieuwe track Windy Times.

Minder bekend is het feit dat Schulze begon als drummer, bij Psy Free in 1969 en Tangerine Dream (Electronic Meditatie 1970). Met Manuel Göttsching en Hartmut Enkede richtte hij de Krautrock-band Ash Ra Tempel op, om vervolgens definitief solo te gaan in 1971 (Irrlicht, 1972). Met zijn imponerende act veroverde hij Duitsland, Frankrijk en Italië, later de rest van Europa. Tussentijds produceerde hij de eerste platen van de latere Kitaro en on 1976 voegde hij zich bij de formatie GO van de Japannwe Stomu Yamashta, met onder meer Steve Winwood, Michael Shrieve en Al Di Meola. Schulze werkte vervolgens ook onder de naam Richard Wahnfried en zijdelings met Alphaville, SNAP en Hans Zimmer.

Op de website Loudersound laat Jerry Ewing (Editor of Prog Magazine) de directeur van het label SPV Frank Uhle aan het woord over Schulze. "We waren geschokt en bedroefd om het nieuws van het plotselinge overlijden van Klaus Schulze te horen. We verliezen een goede persoonlijke vriend en zullen hem missen. Hij was een van de meest invloedrijke en belangrijke componisten van elektronische muziek, een man vol overtuiging en een uitzonderlijke kunstenaar. Onze gedachten in dit uur zijn bij zijn vrouw, zonen en familie. Zijn altijd opgewekte karakter, zijn innovatieve geest en zijn indrukwekkende oeuvre blijven onuitwisbaar geworteld in onze herinneringen."

[Storm Bakker_©PJ2022]